مطالعۀ بسترهای زمینه‌ساز تأخیر در ازدواج دختران با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی

روند رو به رشد تجرد در میان دختران در جامعۀ ایرانی پدیده‌ای نوظهور است که نقش بنیادینی در تحول مفهوم خانواده ایفا می‌کند، زیرا ازدواج، به‌منزلۀ واقعه‌ای اجتماعی، زیستی و فرهنگی، تأثیرات درخور توجهی را بر ساختار جمعیتی و به تبع آن ساخت‌یابی نهادهای متبوعه می‌گذارد. بر این اساس، پژوهش حاضر درصدد است تا به بررسی و کشف زمینه‌ها و شرایط به تأخیر افتادن سن ازدواج دختران به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی بپردازد. بدین منظور، 20 دختر بالای 30 سال به روش نمونه‌گیری هدفمند و با استفاده از مصاحبۀ عمیق نیمه‌ساختاریافته مطالعه شدند. تحلیل تجارب شرکت‌کنندگان به شناسایی 346 کد اولیه، 16 خرده‌مقولۀ اولیه، 9 خرده‌مقولۀ ثانویه و 2 مقولۀ اصلی شامل زمینه‌های فردی و زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی منجر شد. نتایج حاصل از تحلیل مضامین کشف‌شده نشان می‌دهد که زمینه‌های بازدارندۀ ازدواج دختران بسیار وسیع‌تر از فاکتورهای عموماً ارائه‌شده است.